Όπως έγινε γνωστό, το Σάββατο 10/09, τη ημέρα που έτυχε να είναι και η παγκόσμια ημέρα ξιφασκίας, έφυγε από τη ζωή ο προπονητής και διεθνής διαιτητής ξιφασκίας Χρήστος Παπαγεωργίου στα 44 του χρόνια.

Ο Παπαγεωργίου υπήρξε για αρκετά χρόνια ενεργός αθλητής στο ξίφος ασκήσεως με επιτυχίες τόσο στις ηλικιακές κατηγορίες όσο και στη μεγάλη κατηγορία. Στη συνέχεια στράφηκε στην προπονητική και τα επόμενα από τα χέρια του πέρασαν πολλοί ταλαντούχοι αθλητές και αθλήτριες με εγχώριες και διεθνείς επιτυχίες. Παράλληλα ήταν διαιτητής ξιφασκίας στο ξίφος ασκήσεως και το ξίφος μονομαχίας σε εγχώριους αλλά και διεθνείς αγώνες. Το τελευταίο διάστημα της ζωής του, παρότι ταλαιπωρημένος από τον καρκίνο, συνέχισε με χαρακτηριστικό πάθος και δύναμη ψυχής να κάνει αυτό που αγαπά. Λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή είχε βρεθεί στη Φλώρινα για το τοπικό camp προετοιμασίας ανάμεσα σε αθλητές, φίλους και συναδέλφους.

Η παρουσία του θα λείψει πρωτίστως στην οικογένειά του και τα δύο του παιδιά αλλά σίγουρα και σε όλη την οικογένεια της ελληνικής ξιφασκίας. Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Πέμπτη 15/09 στις 14:30 στο Γ' νεκροταφείο στη Νίκαια.

Με πρωτοβουλία των ίδιων του των αθλητών η Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας κάνει αυτό το αφιέρωμα στη μνήμη του. Ακολουθούν οι δηλώσεις όσων από τους αθλητές και τους κοντινούς του φίλους ήταν σε θέση να τον αποχαιρετίσουν. Το βίντεο το έφτιαξε για να μνημονεύσει τον Παπαγεωργίου ο Ηλίας Γιάννος-Ρίζος, ένας από τους αθλητές που, αν και δεν τον είχε προπονήσει, τον αγαπούσε εξίσου.

Ηλίας Γιάννος-Ρίζος - αθλητής
Ο κύριος Χρήστος ήταν κάτι σαν δεύτερος πατέρας για μένα. Κάθε φορά που βλεπόμασταν μιλούσαμε για τα πάντα, για την ξιφασκία, για τα προσωπικά μας, για τη ζωή γενικότερα. Μέσα από τα βιώματά του, μου έδειξε τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος. Το πώς είναι να ξυπνάς κάθε μέρα και να φροντίζεις τους ανθρώπους γύρω σου χωρίς να παίρνεις κάτι πίσω. Αν έμαθα από κάποιον μέσα στο χώρο μας τι πάει να πει ψυχικό σθένος και σκληρότητα, είναι από τον κύριο Χρήστο. Και θα τον αγαπώ για πάντα.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος - αθλητής
Τον κύριο Χρήστο τον γνώρισα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου, όπου και με βοήθησε απλόχερα να την ξεπεράσω. Του χρωστάω πολλά για όσα μου έμαθε και για τις γεμάτες με ένταση στιγμές που περάσαμε μαζί. Χωρίς να είχα την τύχη να περάσω πολύ χρόνο μαζί του. πιστεύω ότι είμαι στην θέση να πω ότι ήταν ένας τίμιος και χαρούμενος άνθρωπος που ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τον συνάνθρωπο του. Κύριε Χρήστο καλό ταξίδι.

Άρης Ματσατσίνης – φίλος και συνάδελφος
Αδερφέ μου, ο πόνος δε μετριέται. Μόνο η αγάπη μετριέται και οι στιγμές. Η αγάπη για αυτό που έκανες με τόση αφοσίωση. Η αγάπη απέναντι στο άθλημα μας , απέναντι σε αθλητές  και προπονητές. Οι στιγμές που περάσαμε μαζί μέσα και έξω από τα στάδια, οι στιγμές που ανδρωθήκαμε αθλητικά, η προσπάθεια, οι πανηγυρισμοί, οι καλές στιγμές αλλά και οι κακές. Και ακόμα και στις δύσκολες στιγμές, που δεν ήσουν καλά, ακόμα και τότε προτιμούσες να είσαι στις πίστες. Με φίλους καλούς, αθλητές και προπονητές για να μοιραστείς την αγάπη σου για το άθλημά μας. 

Αλλά στη ζωή, τους κανόνες τους βάζει Άλλος. Τι κ αν δε μας αρέσουν αυτά που αποφασίζει, δε μπορείς να Του ρίξεις κάρτα. Γιατί Αυτός ξέρει καλύτερα. Και αποφάσισε να σε πάρει κοντά Του, να γίνεις ένα ακόμα λαμπερό αστέρι στον ουρανό. Να μας βλέπεις από εκεί ψηλά και να γελάς. Και γέμισε ο κόσμος με φωτογραφίες σου. Και σε όλες γελάς. Γιατί αυτός ήσουν, ανοιχτός, αληθινός, ειλικρινής, χωρίς να μασάς τα λόγια σου, αλλά με απέραντη αγάπη να δώσεις. Ένα κομμάτι μας είναι μαζί σου. Φύλαξέ το καλά μέχρι να ξαναβρεθούμε. Καλή αντάμωση αδερφέ μου.

Χρήστος Σαΐνης - φίλος και συνάδελφος
Kατά τη διάρκεια της προετοιμασίας στη Φλώρινα, ο Χρήστος ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Γεμάτος ενέργεια, χαμόγελο, πάθος και θέληση για νέα χρονιά, δούλευε ασταμάτητα με τα παιδιά. Έτσι θα τον θυμάμαι. Ήταν συναθλητής, συνεργάτης, αλλά κυρίως ήταν φίλος• αφήνει πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό.

Στάθης Γεροσίδερης - φίλος και συνάδελφος
Όσοι ασχολούμαστε με την Ξιφασκία, γνωρίσαμε το Χρήστο παρά πολύ καλά μέσα από τους ρόλους που έχει διαδραματίσει κατά καιρούς: ως αθλητή, προπονητή, διαιτητή… τον συναντήσαμε στις πίστες εντός Ελλάδας στα ταξίδια τις Εθνικής στο εξωτερικό, στα προπονητήρια με τους αθλητές του και μέχρι πολύ πρόσφατα σε κάθε αγώνα πρωταθλήματος και κυπέλλου. Ήταν πάντα εκεί όταν τον καλούσε το άθλημα, για αυτό όλοι μας έχουμε μοιραστεί μαζί του δύσκολες και ευτυχισμένες στιγμές, θριάμβους, αγωνίες και απογοητεύσεις. Σε όλες αυτές τις στιγμές ήταν εκεί για να στηρίξει τους αθλητές του και να βοηθήσει τους συναδέλφους του. Δυστυχώς χάσαμε έναν άνθρωπο βαθιά αφοσιωμένο στο άθλημα. Όσο για εμένα, έχασα ένα πολύτιμο συνεργάτη και ένα καλό φίλο. Με δυσκολία μπορώ να φανταστώ αγώνες ξιφασκίας στο εξής χωρίς την παρουσία του. θα τον θυμάμαι όμως χαμογελαστό, έτσι όπως μας αποχαιρέτησε φεύγοντας από την Φλώρινα λίγες μέρες πριν. Αντίο κάλε μου φίλε! Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.

 Οι φωτογραφίες από το camp στη Φλώρινα: